9 Nisan 2014 Çarşamba

CANIM ABLAM... .)

    Biliyorsunuz canlarım geçen hafta memleketim Sivas'taydım. Benim için memleket demek ablam .....yasemin demek ,benden tam 8 yaş büyük,bir nevi annem hep yurt dışında çalıştığından  ve babamı tanımadığımdan benim tek ailemdi uzun yıllar neyse bunu daha sonra anlatırım ,gelelim ablamın tuhaf olayları birleştirmesine .
     Cuma gecesi saat gece yarısına  doğru koşar adım giderken ve biz yeğenim Büşra'nın uçağının bilmem kaçıncı kez rötar yaptığını öğrenip ,sabrımızın sonuna gelirken annem ,''hadi kızım ben eve gidiyorum, bu torunun geleceği yok '' dedi, ablamla ben de annemizi yolcu etmeye kalktık ,tabi ben karanlığı sevmediğimden ışıkları yaka yaka koridora geldim ve dedim ki; ''Ablacığım ya bu beyaz ışığı sevmiyorum, bana devlet dairelerini hatırlatıyor sarı ışık daha sıcak bir ortam sağlıyor'',ablam Yasemin hiç düşünmeden ''Asu'cuğum senin bu gözlerindeki katarakt beni çok rahatsız ediyor ,ben sabahları bazen gözlüğümü bir kaç dakika bulamayınca bile sinirleniyorum,oysa sen kataraktın yüzünden hiç göremediğin için sürekli sinirli oluyorsun '' dedi, şaşkınlıktan ağzım bir karış açıkken beni aldı bir gülme, deliler gibi gülüyorum aynı zamanda da soruyorum ablama '' Bu yargıya nasıl vardın ? sadece beyaz ışığı soğuk buluyorum diye sinirli mi oldum'' tabi canım ablam hiç istifini bozmadı o da başladı gülmeye, oradan eniştem kızdı biz gülüyoruz kapının önünde diye, hemen cevabı yapıştırdım ablama ''Sakın eniştemin de kataraktı olmasın ?'' artık herkesi aldı bir gülme, neyse annemi gülüşmeler eşliğinde yolcu ettik evine ,sabah ta erkenden kahvaltıya gel diye de tembihledik iyice,aslında anahtarın var biz uyurken gel de bir anne kahvaltısıyla şımart bizi şımartabileceğin kadar demeye çalıştık....Annemciğim sabaha güzel bir anne kahvaltısı ile bizi uyandırdı, yaşın kaç olursa olsun sen hep annen tarafından şımarmaya hazır ve aç bir varlıksın....
CANIM ABLAM VE BEN...

8 Nisan 2014 Salı

MEMLEKET HAVASI

      Son birkaç gündür yoktum buralarda , biraz memleket havasına ,  biraz anne elinin sıcaklığına ihtiyacım vardı, atladım otobüse, gittim eve . Annemi gözleri yolda ablamı eli yüreğinde beni beklerken buldum , hoşuma gitmedi değil, beklenmek özlenmek ne güzel bir şey...Aslında gitmeye pek niyetim yoktu, ama ablamın kızı biricik yeğenim canım Büşra'm ben gidiyorum sen de gel deyince dayanamadım ,tamam dedim .
Sivas benim için çok farklı anlamları tatları olan bir şehir, zaten bir yeri özel yapan oraya yüklediğim anlamlar değilmidir? İşte ben oraya o kadar çok anlam yükledim ki, her sokağının her köşe başının her yokuşunun o yokuşlarının pervasızca her inişinin benim için anlamı büyük. Aile ile özlem giderip birkaç hoşbeş ettikten sonra soluğumu her zaman Medresenin o buram buram tarih kokan taş avlusunda alırım, sıcacık bir çay söylerim ardından değişik ve hüzünlü ruh halimi belgelemek istercesine defterime birkaç satır bir şeyler karalarım, ardından sade kahve eşliğinde bir sigara yakarım, gözlerimi isle bulanmış taş duvarlara dikerek aklıma üşüşen binlerce duygunun arasından seçebildiğim en güzellerini alır yüreğime yerleştiririm.Memlekette kaldığım her gün bu ritueli tekrar ederim , bıkmadan usanmadan her gün giderim , illa oranın çayını içip ,içimi dökeceğim oraya. Sonra telefonumun sesi bozar sessizliği beni yeniden çağırır genrçek dünyaya, ya ablamdı ya annem ikisinden  de aynı soruyu duyarım ''neredesin '',bende de aynı cevap ''iki dakikaya oradayım''.Ben memlekette iken evdeki herkeste her an her saniye birlikte olma telaşı olur, illa birlikte yenecek , herkes aynı evde yatacak ,çay eşliğinde uzun ve bol gülüşmeli sohbetler olacak. Tabi ablamın su böreği benim ilginç yemeklerim Büşra'mın benden ısrarla istediği haşhaşlı lokum ve annemin hazırladığı kahvaltı sofraları ,memleket havasını bir başka hissettiren unsurlar,ha unutmadan Hakan Pastahanesi 'ndeki cevizli kapiçinolu pasta ve limonada ikilisi de canım Büşra'mla ikimizin ortak keyfi ....olmazsa olmazlarımızdan yani. Sanırım şimdilik bu kadar yeter, en kısa zamanda size çok komik Sivas hatıralarımdan bahsedeceğim :)
Medresenin içi , ne müthiş ama değil mi?
Hakan'da cevizli kapiçinolu pasta....Hımmm




1 Nisan 2014 Salı

EKSİK , HEP EKSİK VE ÇOK EKSİK...

 
   Ay büyüdü gecede , kocaman ve olabildiğince parlak gözleri dolu dolu döndü arkasına , oysa hiç sevmezdi arkasına bakmayı , çokça savaştı zaten bakmamak için ama yenildi kendine dayanamadı baktı arkasına ve gidişine öylece seyirci kaldı sevdiğinin... Hiç bir şey söylemedi giderken , ne bir hoşça kal ne bir güle güle ? sadece omzunun üzerinden bakakaldı, çeviremedi tüm varlığını, çevirse koşup giderdi,  tutardı ellerinden , dudaklarını bastırırdı onun dudaklarına onu yaşama bağlayan her şeyi  çekerdi  içine ,  o yokken nefessiz kaldığını söylerdi, yaşamak her günün her gecenin senin yüreğinin  ritminde dalgalandığı  bir deniz benim için derdi.... ama demedi,  diyemedi,  dönmedi ay yüzünü ona , baktı ve çok büyük bir günahmışcasına hızla döndü arkasına , acısına inat daha bir parladı gecede , aldırmadı gözyaşlarına ... gökyüzünde yapayanlızdı sanki ne yıldızlar ne başka şeyler derdine dert ortağı, ne yaslanacak bir omuz ne de boş ver diye teselli  verecek bir dost? olsun dedi kendince biliyorum buda geçecek bu da bitecek , asırlarca döndüm şu dünyanın etrafında neler geçti? neler bitti ? dedi kendi  kendine.
         Sonra onu fark etti  dolunay aydınlattığı gecede , gökyüzünde o en minik , yüreği kocaman yıldızı, utandı ay gözyaşlarından çevirdi başını kimse görsün istemedi acısını , minik yıldız ''Utanma ne olur, dök içini rahatlat yüreğini at o içini yakan zehri, ağla ağlayabildiğince  '' dedi, ay hiçbir şey söylemedi , anlamaz ve boş bakışlarla baktı bu yeni arkadaşa , sende nereden çıktın? dercesine baktı minik yıldıza ve  dayanamadı sordu ''Neden geldin yanıma '' . Minik yıldız biran ne diyeceğini bilemeden ayın  parlak ve bir o kadar da  nemli gözlerine bakarak usulca ve en tatlı sesiyle konuştu sonunda ;  ''gecenin karanlığını tek başına yenen , parlaklığın ile her şeye yeniden ve defalarca ümit veren seni ağlatan şeyin ancak yürekteki yara olduğunu bilecek kadar gökyüzündeyim , yaranı iyileştiremem derdine çare olamam  ama yanında olup seni dinleyebilirim'' dedi. Ay üzgün gözlerini minik yıldıza çevirdi , hiçbir şey demedi dakikalarca ağladı ağladı .... en sonunda konuşmaya çalıştı üzüntüden çıkmayan sesiyle konuştu ,'' yüreğimde aşka dair sevdaya dair ne varsa hiç hesapsız kitapsız,  yalansız dolansız   tüm sevgimi , hiç   sonunu düşünmeden ne olduğunu anlamadan verdim sevdiğim dediğime...  tüm içtenliğimle karşılığında bir şey istemeden beklemeden  sevebileceğim her şekilde ve evrendeki tüm sevgilerin en güzeli ile sevdim, ben buydum böyle severdim çünkü,  deli dolu ve olabildiğince tutkulu. O da beni sevdi yada sevdiğini sandı , gönlündeki ateşin sönmesi çok kısa sürdü ama  anlamadı nasıl ve ne kadar sevildiğini , bilmiyordu belki sevmeyi yada hiç sevilmemişti benim sevdiğim gibi ; verdi ellerime yüreğimi   sonunda benden geriye geceyi aydınlatan içi bomboş bir varlık kaldı, bastı içimdeki tüm aşk çiçeklerine ezip geçti, şimdi yaralarla dolu acılarla çevrelenmiş ve lime  lime edilmiş bir yürekle kalakaldım öylece, oysa daha doymamıştım ki onu sevmeye,  kollarımla sarmaya, gecenin karanlığında yanyana olmaya , şimdi her şey yarım kaldı , ben- biz- o, ve üzerine titrediğim sevdamız....Yarımız işte yarım , ve ne yaparsak yapalım eksiğiz, ve bir daha asla tam olmamak üzere hep eksik kalacağız...

28 Mart 2014 Cuma

EN SON İZLEDİĞİM

    Klasik bir zamanda yolculuk hikayesinden oldukça farklı bir hikayesi olan film, sizi gülümsetecek aynı zamanda da düşündürtecek sahnelerle dolu ilginç bir film. En çok beğendiğim sahne ise çiftin ilk seviştikleri sahne, jönümüz ilk sevişme sahnesinde oldukça tutuk , acemi ve heyecanlı, hemen dolabın içine giriyor ve sevişme anına baştan başlıyor ama bu sefer daha tutkulu daha kendinden emin ve becerikli,bizim jöne buda yetmiyor ve ikinci kez dolaba giriyor, kendisinin üçüncü,  sevgilisinin ilk sevişme deneyimini yeniden yaşıyor.... tabi bunlar olurken ortaya komik sahneler çıkıyor. Neyse izleyin bakalım beğenecekmisiniz  :)

24 Mart 2014 Pazartesi

AŞK MI , O DA NE????

   Delicesine yağmur yağarken bile,güneş kendini bir yerden hissettirmeye çalışıyor....Bu ne demek?
.....Hiçbir yağmur sonsuza dek sürmez,
.....Her yara mutlaka kapanır,
.....Her acı yerini başka şeylere bırakır, ve her an her şey değişebilir , herkes unutulabilir, herkes vazgeçilebilir kimse vazgeçilmez değil.....insanın kendisi hariç.İnsan kendisinden geçmesin yeter ki gerisi mutlaka gelir ve su akar yolunu bulur....
Ama ; yıllar geçtikçe öğrenirsin sanıyorsun sevmeyi sevilmeyi, bir daha hiç kimse seni acıtamaz sanıyorsun ? incitemez , yaralamaz. Ah ne de yanılıyorsun be yüreğim , ne de güveniyorsun kendine ... Yok öyle bir şey, öğrenemezsin asla , kim seni sever? kim ister? kim anlar? Ya yeniden demeyi göze alacaksın acısa  da yada uzak durup kaçacaksın. Bir kalbin olduğunu unutarak yaşayacaksın.Başka şeyleri seveceksin mesela,  çiçekleri - şarkıları - kedileri ne biliyim işte başka her şeyi...Ama asla başka birine yeniden -bir daha aşık olmaya kalkma , sakın ha ! aman diyeyimm !
  Acıtırlar seni , kanatırlar içini lime lime ederler seni.Unut bir kalbin olduğunu yok farzet inan bana en güvenlisi bu. Yada çok acı çekmek istiyorsan at kendini ateşe , yürü cam kırıklarının üzerinde ama asla aşk kelimesini sözlükte bile  görme , yanından bile geçme...

20 Mart 2014 Perşembe

BAZI YALANLAR GÜZEL,BAZI GERÇEKLER ACI

    Hani hiç tanımadığınız birisini seversiniz de, yaptığı şarkılarda ,yaşama bakışında kendinizi yakalarsınız ya işte ben dün akşam hiç tanımadığım ama şarkılarını, şarkılarını yorumlarken ki içtenliği ile, hayata bakışındaki yalansız-dolansız halini çok sevdiğim  Teoman'ın  konserindeydim. Bir hayalim gerçekleşti,onu canlı dinledim ve tekrar aşık oldum. Şarkılarına , şarkılarında ki hayatı tiye alan vurdumduymazlığı, illaki düzgün olmalıyım kasıntısından uzak,doğal  kendisinin farkında, olduğu gibi olan bir şarkıcı . Konser boyunca dinleyenlerine kendisini özel hissettiren tüm şarkılarını kendinden geçmiş mest olmuş bir edayla seslendiren Teoman'a hayranlığım bir kez daha arttı..Hele konserin sonlarına doğru sahnedeki koltuğa evinin rahatlığındaymışcasına uzanarak söylediği ,-- yorgun görünüyorsun, biraz uzan istersen -- diye başlayan  ''bazı yalanlar güzel, bazı gerçekler acı'' şarkısına bayıldım.
      Müzik gerçekten de insanı yaşadığına inandıran ,yaşama inandıran sihirli bir güç....




Yorgun görünüyorsun, biraz uzan
İstersen
Sever gibi yapma artık
Daha henüz vakit varken
Bir kaç yaralı ruh
Bir kaç bira şişesi
Elimizde bunlar var
Mutlu olmaya yetmez ki
Aşk
Yalanlarımız güzel, inanması zevkli
Birşey sevmeye değerse
Ölmeye değer mi?
Bir kaç uyku hapı
Bir kaç kıskançlık krizi
Elimizde bunlar var
Mutlu olmaya yetmez ki
Bazı yalanlar güzel, bazı gerçekler acıymış
Bazı ölümler uzun, bütün hayatlar kısaymış
Çalışmış, kaybetmiş, koşmuş, yorulmuştuk
Birbirimize içmeden dokunamaz olmuştuk
Bir kaç kalp ağrısı, bir kaç imdat çağrısı
Elimizde bunlar var, mutlu olmaya yetmez ki

16 Mart 2014 Pazar

EY BAHAR....

       Bahar bir çılgın gibi delicesine kapımı çalarken,yapabildiğim tek şey öylece yerime mıhlanmış gibi kıpırtısız durmak.Anlamıyorum her şey çok tuhaf bazen de inanılmaz anlamsız geliyor.Tam ;''Bu sefer her şeyi anladım, biliyorum , artık kimse beni incitemez, acıtamaz, '' dediğim de insan olmanın dayanılmaz bencilliği, en karanlık gece gibi dikiliveriyor karşıma ve ben sadece hayretle gözlerimi kocaman açarak , yeniden birine güvenmenin yaşattığı hayal kırıklığının, en acılı haliyle yüreğime oturmasına engel olamadan kalakalıyorum öylece.
    Bahar tüm canlı renkleri ile içime içime işlemeye çalışırken, ben bir daha gözlerimde o tasasız gülüşmelerin oynayamayacağını hissederek, yeni güne isteksizce'' merhaba ''diyorum. Ama insan olmanın doğasında hep bir umut etmek vardır ya, işte bende öyle aylardır içime oturan acının ve kederin bir sabah uyanınca geçmiş olacağını umarak, bekliyorum hala. Ama her sabah içime dikiyorum gözlerimi ,bakıyorum sancılı kalbime ,çöreklenmiş bir acının ,kabuk bağlamış bir yaranın çukuruna takılıp düşüyorum yine,umutsuzluk aldığım bir ilaç gibi dağılıyor tüm hücrelerime sarıyor her yanımı .....Aynada ki solgun yüzüme bakarak, maskelerden maske beğenip en umursamaz olanı, en mutlu gözükeni ne biliyim bazen sadece içimdeki kederi saklasın da ne olduğunu çokta umursamayacağım bir maskeyi takıyorum ve içimdeki tüm kırık parçaları birer birer kilitleyip en ücrasına yüreğimin,  önümde  yaşanacak yeni güne başlıyorum cılız  bir ''Günaydın '' ile.
       Kapıdan çıkıyorum telaşsız cansız, ve baharın çılgın kokuları canlı renkleri bin muhteşem sevgi öpücüğü gibi bir duvar misali  dikiliyor önüme,çıkmaz bir sokakta sıkışmış kaçamayan bir suçlu gibi teslim ol diyor! bana direnme ,benimle  savaşma , rahat bırak kendini olabildiğince kollarıma!!! Maskemin bir ucu baharın elinin değmesiyle aralanıyor ha düştü ha düşecek, ben elimle acele bir hareketle maskeme tutunurken gözlerimden yüreğime damlayan iki damla yaş maskemi tamamen sıyırıyor yüzümden, gözlerimdeki yaşlar
baharın yaşlarına karışırken,  üzerine kilit vurduğum tüm kırık parçalarım rüzgarda uçuşan  yaprak gibi savruluyor  etrafa ve ben dizlerimin üzerine çöküp teslim ediyorum  tüm maskelerimi bahara ....
      Ey bahar! yorma beni ne olur, aç kollarını bana ! Düşür ateşimi söndür yangınlarımı  , atma beni gecenin ayazına günün sıcağına ! Yakma yüreğimi , parçalama gönlümü...
      Ey bahar !beni unutma bu soğuğun kucağında, beni sar beni sarmala, gezinsin ılık nefesin yüzümde, ısıtsın önce buz tutmuş ellerimi sonra can versin yeniden bedenime ve yeniden desin ruhum , yeniden yaşamalıyım desin ılık nefesinin üflediği canla...
      Ey bahar! birleştir tüm ayrı parçalarımı, dokun içimde ki tüm yaralarıma en çok yüreğime,  iyileştir en yeni el değmemiş halinle, ey bahar !dindir acımı tut elimden çıkar düştüğüm uçurumdan , en derin sevgisizlik dağından....
      EY BAHAR !YENİDEN YİNE DEDİRT BANA ,KORKMADAN YILMADAN DURMADAN .....